Βαγόνι

Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια της μέσα στο ημίφως. Κύτταξε το ρολόϊ της και πετάχτηκε επάνω. Είχε αργήσει ανελέητα. Επρεπε ήδη να βρίσκεται στο δρόμο για τη συνέντευξη της πρώτης της δουλειάς. Ντύθηκε στο άψε-σβήσε, ευτυχώς που είχε διαλέξει τι θα φόραγε χθές, μία μαύρη φουστίτσα και ένα μαύρο κυριλε μπλουζάκι με λευκά πουά. Υπήρχε και σακκάκι αλλά μάλλον δεν θα άντεχε να το φορέσει, ζέστη αφόρητη σήμερα μές τον Ιούνιο..και που να έρθει και ο Αύγουστος. Βάφτηκε, χτενίστηκε και βγήκε τρέχοντας.

Μέσα σε 10 λεπτά ήταν μέσα στον ηλεκτρικό. Κατάμεστο το βαγόνι, στριμώχτηκε πρός το κοντινώτερο παράθυρο, να αναπνέει τουλάχιστον λίγο αεράκι. Το τραίνο μπήκε στη σήραγγα και …έκοψε ταχύτητα…μέχρι που σταμάτησε εντελώς.“Αγαπητοί επιβάτες, λόγω της ηλεκτροδότησης θα υπάρχουν διακοπές, παρακαλούμε για την υπομονή σας” είπε το άπονο μηχανάκι ανακοινώσεως και ο κόσμος μούγκρισε αγριεμένος, όλοι στριμώχτηκαν γύρω της. Πρός το παράθυρο, σκέφτηκε..χμμ ίσως και όχι.

Ξαφνικά αισθάνθηκε ένα σώμα μπροστά να κολλάει στο δικό της, στριφογύρισε προσπαθώντας να το αποφύγει, δεν υπήρχε που να πάει, πίσω της η πόρτα..ένα χέρι σαν φίδι χώθηκε κάτω απο το μπλουζάκι της. Στριφογύρισε αλλά ήταν δύσκολο να το αποφύγει, άσε που ένα γόνατο την κάρφωσε κυριολεκτικά πάνω στη πόρτα του τραίνου, τώρα ήταν ζουληγμένη και ακίνητη, έρμαιο των δαχτύλων που ανέβαιναν πρός τα πάνω, παρέκαμψαν το σουτιέν και βρήκαν τη ρώγα. Την τσίμπησαν απότομα ενώ το άλλο χέρι, έκλεινε το στόμα της, μπουκώνοντας έτσι την κραυγή. Χείλια κόλλησαν στο αυτί της

“Αν μιλήσεις θα πονέσεις ΠΟΛΥ”,

δάκρυσε και συναίνεσε..το τσίμπημα χαλάρωσε, τα δάχτυλα την άφησαν και σκούπισαν τα δάκρυά της. .για να πάνε πρός τα πίσω, τον σβέρκο και πρός το σουτιέν.Το ξεκούμπωσαν - που ήταν στραπλες - και απαλά το τράβηξαν. Εφυγε ολόκληρο και πήγε στον νέο ιδιοκτήτη που ξεφυσώντας το έβαλε μάλλον στη τσέπη του.

Τρόπαιο.

Τα βυζιά ελεύθερα αναπήδησαν, ήταν και βαριά πανάθεμά τα, οι ρώγες σκληρές καρφώθηκαν στα χέρια της σκιάς που έπαιξε με το βάρος σαν ζογκλέρ. Η ανάσα της βαριά, ο κόσμος γύρω της φώναζε και ίδρωνε..σπρωξίδι και μουρμούρα. Τα χέρια ξαφνικά την άφησαν και κατέβηκαν πρός τον κώλο της, η φούστα σηκώθηκε απότομα, αισθάνθηκε το σλιπάκι της να κόβεται απο κάτι κοφτερό, και πραγματικά, διαλύθηκε, τινάχτηκε μήπως το περισσώσει και άκουσε ένα πνιγμένο γέλιο.. το δικό του.

Τρόπαιο νούμερο 2.

Χριστέ μου! Ξαναστριφογύρισε μήπως ξεγλυστρίσει, μήπως σωθεί, το γόνατο την προειδοποίησε χτυπώντας τη ελαφρά. “Κάτσε καλά..γιατί” Πέτρωσε.
Το πέος του τη χτύπησε απότομα, πάνω στο πουλί της που ήταν ήδη υγρό. Με τέτοιο στρίμωγμα ήταν αδύνατο να μπεί..και ευτυχώς δηλαδή, φτάνει το ρεζιλίκι που έτρωγε. Τρίφτηκε με γρήγορες κινήσεις πάνω στο ξυρισμένο της αιδοίο, μπραζίλιαν το λένε, τι τόθελε να το κάνει?, ορίστε για ποιόν.. τον ανώμαλο του βαγονιού. Εχυσε γρήγορα και τραβήχτηκε, της έβαλε το σκισμένο κυλοττάκι στο χέρι και εκείνη κάπως σκουπίστηκε…το τραίνο άρχισε να κινείται πάλι.. Θέε μου μόνο να προλάβει, γύρισε με τη πλάτη στο κάθαρμα και ίσιωσε τα ρούχα της. Να φύγει, να φύγει.

Οταν άνοιξαν οι πόρτες πετάχτηκε έξω σαν φυλακισμένο πουλάκι…έτρεξε στο πρώτο καφενείο, μπήκε στην τουαλέττα έξαλλη, να περισώσει ότι μπορούσε. Καταστροφή!. Οι ρώγες της ήταν ακόμη ερεθισμένες και διαγράφονταν λίγο απο την μπλούζα..τις έβρεξε με χλιαρό νερό μπάς και ηρεμήσουν και πλύθηκε και απο κάτω, διόρθωσε το μακιγιάζ και ξεκίνησε με τα πόδια. Είχε αργησει στην συνέντευξη. Η πρώτη της προσπάθεια για δουλειά ήταν χαμένη. Αλλά τουλάχιστον θα πήγαινε.

Η ρεσεψιονίστ, την υποδέχθηκε, της έδειξε το ασανσέρ, την πόρτα του ραντεβού. Μία αδιάφορη γραμματεύς πήρε τα στοιχεία της χωρίς να σηκώσει τα μάτια επάνω της. Την έβαλε να καθίσει σε ένα απρόσωπο σαλονάκι. Σε είκοσι λεπτά τη φώναξαν. Μπήκε μέσα ήταν ένας άντρας πίσω απο το γραφείο του που μελετούσε το φάκελλο με το βιογραφικό της. Χωρίς να της πεί να καθίσει την κύτταξε αυστηρά και της έκανε παρατήρηση για την αργοπορία της. Εκείνη ψέλλισε την αλήθεια για τη διακοπή του ρεύματος. Τη μισή βέβαια αλήθεια.

Η συνέντευξη πήγε πολύ καλά. Οι ερωτήσεις δύσκολες, οι απαντήσεις καίριες. Στο τέλος ο άνδρας χαμογέλασε και της είπε ότι πέρασε απο τη δοκιμασία. Η εταιρεία του ήθελε να την προσλάβει και ο ίδιος ευχαρίστως θα την είχε σαν βοηθό του. Τη σύμβαση θα την υπέγραφε απο Δευτέρα αλλά απο τώρα της έδωσε ένα φάκελλο με διάφορα έγγραφα να τα μελετήσει το σαββατοκύριακο. Δώσανε τα χέρια, τον ευχαρίστησε και χαρούμενα κατέβηκε κάτω. Βγήκε απο το κτίριο αλλά στάθηκε και άνοιξε το φάκελλο να δεί τι είχε μέσα.

Εψαξε, είδε ότι είχε πολλά άσπρα χαρτιά και ανάμεσά τους ένα μπέζ στράπλες σουτιέν.